Ο Μάιος μας έφτασε....

Λίγες πληροφορίες για τον Μάιο....

Ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια).
Το όνομα Μάγια προήλθε από την ελληνική λέξη Μαία (που σημαίνει τροφός και μητέρα), τη μητέρα του Ερμή, που ήταν προσωποποίηση της γόνιμης Μάνας-Γης.
Η πρώτη μέρα του Μάη, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, συνδέεται με τη νίκη της Άνοιξης κατά του Χειμώνα και την ήττα του θανάτου από τη ζωή. Η φυσιογνωμία του Μαίου στη λαϊκή αντίληψη είναι δίσημη: συνυπάρχει σ' αυτήν το καλό και το κακό, η αναγέννηση και ο θάνατος. Γι' αυτό επιλέχτηκε ως εργατική γιορτή και μέρα μνήμης των κοινωνικών αγώνων
Αργότερα, η αρχική αυτή έννοια χάθηκε και τα έθιμα επιβίωσαν απλώς ως λαϊκές γιορτές, από τις ελάχιστες χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο που έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών.

Λαϊκές ονομασίες   Ο Μάιος, πέμπτος μήνας του χρόνου, είναι ο μήνας ο Καλομηνάς, ο Λούλουδος, ο Τριανταφυλλιάς, ο Κερασάρης, ο Πενταδείλινος.

Αρχαίες εορτές το μήνα Μάιο    

Τα Ανθεστήρια
Ήταν η γιορτή των λουλουδιών και η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων. Με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. 

Ιερά Θαργήλια
Σε αυτά πρόσφεραν τις απαρχές του θερισμού των δημητριακών στη Δήμητρα. Στα Θαργήλια σχημάτιζαν μια λατρευτική πομπή προς τιμή του Ήλιου και των Ωρών (=Εποχών), που συντελούσαν στην ωρίμανση των καρπών. Στην πομπή περίφεραν ένα πράσινο κλαδί που μόλις είχε αποκτήσει φύλλα. Το τύλιγαν με ταινίες και κρεμούσαν σε αυτό σύκα, διάφορα ψωμάκια και μικρά φλασκιά γεμάτα κρασί, λάδι και μέλι. Το κλαδί στο τέλος της γιορτής τοποθετούνταν στις θύρες των ναών και των σπιτιών όπου έμενε ώσπου να ξεραθεί για να καεί και να αντικατασταθεί την επόμενη χρονιά από ένα νέο.
Τα Θαργήλια ήταν αγροτική γιορτή. Γινόταν προσφορά των πρώτων καρπών της νέας συγκομιδής στους θεούς, με σκοπό ο άνθρωπος να ευχαριστήσει το θείο για όσα του πρόσφερε και να εξασφαλίσει τη συνέχιση της εύνοιάς του.

Γιορτές τον μήνα Μάιο

21 Μαΐου - Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης

Την ημέρα της γιορτής των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στη Μακεδονία γιορτάζουν τα Αναστενάρια. Οι αναστενάρηδες χορεύουν αντικριστά πάνω σε αναμμένα κάρβουνα βγάζοντας «ιερές» κραυγές. Ειδικότερα, πατούν πάνω στα κάρβουνα και ψιθυρίζουν "στάχτη να γίνει, στάχτη να γίνει...", για να διώξουν κάθε κακό.
29 Μαΐου - Άλωση της Κωνσταντινούπολης
Όπως λέει ο θρύλος, ο παπάς που λειτουργούσε στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας, ακούγοντας τον καλπασμό των βαρβάρων και τις κραυγές των τρομαγμένων πιστών, πήρε το δισκοπότηρο με τα ιερά σκεύη της μεταλήψεως και βγήκε από το ιερό. Εκείνη τη στιγμή, στρατιώτες μπήκαν στην εκκλησία και όρμησαν στον ιερέα, αλλά εκείνος, με σταθερό βήμα, χάθηκε μέσα από μια σχισμή του τοίχου που έκλεισε αμέσως πίσω του.

Πρωτομαγιάτικα Έθιμα 

Μαγιάτικο στεφάνι ή μαγιοστέφανο («Πιάνω το Μάη»)

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει να κάνει με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη. Το μαγιάτικο στεφάνι στην πόρτα των σπιτιών από διάφορα άνθη και καρπούς είναι ένα έθιμο που έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια και συμβόλιζε την υποδοχή της δύναμης της φύσης στο σπιτικό.
Σε κάθε στεφάνι σε πολλά μέρη συνηθίζεται να βάζουν σκόρδο για τη βασκανία, αγκάθι για τον εχθρό και στάχυ για να φέρει ευφορία.